Hoe het allemaal begon
In 1960 ontstond er in het dorp Hollandscheveld de nodig opschudding. Het dorp kreeg de beschikking over een nieuwe gymnastiekzaal aan de Kerkenkavel. In het dorp werd gesproken over de oprichting van een Christelijke gymnastiekvereniging. Op dat moment bestond er al een neutrale gymvereniging. Velen vinden het woord ‘neutraal’ echter niet acceptabel en wilden dat er christelijk voor de naam komt te staan.
Tenslotte werd er een christelijke gymnastiekvereniging opgericht. Het gevolg was dat de neutrale gymvereniging geen bestaansrecht meer had, doordat er te weinig leden overbleven. Een deel van de Hollandschevelders was daar niet gelukkig mee. Iets wat uitmondde in een oproep om een protestvergadering bij te wonen in café Slomp aan Het Hoekje.
45 personen gaven gehoor aan deze oproep. Bertus Uiterwijk Winkel en Harm Okken kwamen in deze vergadering met het idee een eigen algemene sportvereniging op te richten met behalve gymnastiek ook mogelijkheid voor andere sporten. Ook werd er door de heren Kroezen en Lok gevraagd om voetbal op zondag. De hele vergadering ging daarmee akkoord en er werd een voorlopig bestuur gekozen. Alles gebeurde op donderdag 26 januari 1961.
Overigens was het nog maar de vraag of er wel op zondag gevoetbald mocht worden binnen de gemeentegrenzen van Hoogeveen. De andere zondagclub, v.v. Hoogeveen, was al ‘gevlucht’ naar het Spaarbankbos in de gemeente Ruinen. Er kwam een roerige ontmoeting in het gemeentehuis, waarin vooral wethouder Gruppen, ook nog voorzitter van v.v. Hollandscheveld, bestuurslid van ijsvereniging VIOS en de afdeling Drenthe van de KNVB, en gemeentesecretaris Van Veen zich felle tegenstanders toonden van de zondagsport in Hoogeveen.
Bertus Uiterwijk Winkel was één van de oprichters. Op de foto samen met links Harm Brunsting (KNVB) en rechts oud-voorzitter Henk Leyssenaar tijdens het 25-jarig jubileum in 1986.
Burgemeester Bakker gaf uiteindelijk met de volgende woorden de doorslag: ,,Zondagvoetbal is niet tegen te houden. Als de mensen In Hollandscheveld tegen een negatieve beslissing van ons in beroep gaan, winnen ze toch,’’ aldus de toenmalig burgemeester, die met deze woorden het groene licht gaf voor zondagsport in de gemeente Hoogeveen.
Hierna diende zich het volgende probleem aan. Men moest een geschikt terrein vinden, maar dat bleek niet al te eenvoudig. Tot op het moment dat v.v. Hollandscheveld in 1976 verhuisde naar sportpark De Oosthoek is er over de terreinen overleg geweest met de gemeente, met VIOS, met de v.v. Hollandscheveld etc. In een vergadering van 20 februari 1961 werden in het Eigen Gebouw de mogelijkheden bekeken voor wat betreft het vinden van een geschikt stuk land, waarmee Hollandscheveld in die tijd niet al te rijkelijk was bedeeld. Door de vele wijken en kanalen was het niet gemakkelijk een stuk groenland ter grootte van een voetbalveld te vinden. Uiteindelijk werd er uitgeweken naar een stuk land aan de Krakeelsedijk. De 1e trainer Wim de Haan vertelde daar het volgende over. ,,Ik trainde daar één keer per week op donderdagavond alle spelers tegelijk. We begonnen met twee elftallen. De training duurde totdat het donker was. De accommodatie was echter een ramp. Ik stapte in trainingspak met een leren jas daaroverheen op de motor en ging zo ook weer naar huis, want je had daar verder helemaal niets. We hadden in het eerste jaar bijna ook geen materialen. Hooguit vier ballen en wat zelf gemaakte palen waar ze omheen konden dribbelen,’’ aldus de huidige inwoner van Gasselte.
Wim de Haan: de eerste trainer van HODO
In de zomer van 1961 kwamen er twee nieuwe velden ter beschikking van VIOS op de plaats waar nu ons sportpark is. Het VIOS-bestuur wilde dat alleen verhuren aan de zaterdagclub en wijzigde zelfs de statuten. Men vermeldde hier in dat er op de terreinen alleen op zaterdag gevoetbald mocht worden.
Op 22 juni 1961 had het bestuur genoeg van de houding van VIOS en zocht het hogerop. Er ging over de handelswijze van VIOS zelfs een brief naar het ministerie van Sociale Zaken en Volksgezondheid in Den Haag.
Op 20 juli 1961 vindt de ledenvergadering van VIOS plaats, waarin onder andere de eerder genoemde statutenwijziging aan de orde komt. Alles vond plaats in een bomvolle zaal van café Mol, want niet alleen HODO had haar aanhang gemobiliseerd, de christelijke kant had hetzelfde gedaan. Na een heftige discussie tussen de twee kampen kwam het beruchte voorstel in stemming.
Naar aanleiding van de uitslag van de stemming schreef het bestuur een vervolgbrief naar het ministerie waarin de uitkomst van de stemming als volgt werd vermeld: ,,De vergadering waarbij volgens de presentielijst 304 personen aanwezig waren, bracht bij stemming, 154 onthoudingen, 146 tegen en 43 voor stemmen.’’ Statuutwijziging was dus met grote meerderheid verworpen en de vereniging kon beschikken over de terreinen.
Toch gaf VIOS zich niet zonder slag of stoot gewonnen en er vond nog een heftig getouwtrek plaats. Pas op 30 november 1961 kreeg de vereniging van de gemeente te horen dat het veld gehuurd kon worden. Een keer in de veertien dagen voor fl. 3,75 per maand. Het veld staat HODO dan van 14.30 uur tot 16.00 uur ter beschikking.
In het dorp heerste hierna een tweespalt tussen de tegenstanders van sporten op zondag en leden van de nieuwe vereniging. Was het voor de oprichting de gewoonte dat iedereen elkaar beleefd groette, nadien keek men elkaar niet meer aan. Het heeft jaren geduurd voor iedereen de ontstane situatie accepteerde.
Pas in 1963 kreeg HODO evenveel rechten op de velden in Hollandscheveld als de zaterdagvereniging.
Naam
Het vinden van een geschikte naam was ook nog een groot probleem. De namen ASC, Hollandscheveldse Boys, Hollandschevelde Sportclub, Excelsior werden door de KNVB afgewezen. Op een vergadering bij Henk Schonewille thuis, kwam de gastheer met een naam waartegen niemand volgens hem bezwaar kon maken: Hollandscheveld Overwint Door Oefening, oftewel HODO.
Overige historische feiten
Op 28 december 1968 kreeg HODO-secretaris Jan Kelly een verzoek van het Nederlands Handbalverbond om de mogelijkheden te onderzoeken voor het oprichten van een handbalafdeling. Het bestuur vroeg twee onderwijzers uit het dorp, in de personen van de heren Van Schepen en Dunnink, een en ander op poten te helpen zetten. De belangstelling bleek zo groot te zijn, dat er inderdaad een handbalafdeling in het leven werd geroepen. De voetballers hadden er een zusje bij!
In 1973 bundelen de supporters hun krachten. Onder leiding van Herman Okken en Wim Kleine werden de mogelijkheden onderzocht om een supportersvereniging op te richten. Uiteindelijk zou de officiële oprichtingsvergadering op 4 mei 1973 plaatsvinden in het Eigen Gebouw. De supportersvereniging gaat vervolgens als de Vriendenkring door het leven. Een naam die bedacht is door Jans Kuiper. Met diverse activiteiten vermaakt men haar leden. Iets wat men heden ten dage nog steeds doet. De Vriendenkring is dan ook niet meer weg te denken.
Halverwege de jaren ’70 ontstond er opnieuw gebakkelei tussen de verenigingen in Hollandscheveld en de gemeente. Het sportpark is te klein om alle sportverenigingen te huisvesten. Er komt dan ook een nieuw terrein op de plaats waar nu sportpark De Oosthoek ligt. Alle partijen willen echter graag naar het nieuwe terrein. Hollandscheveld krijgt uiteindelijk het nieuwe sportpark samen met korfbalvereniging HHV toegewezen. Het gevolg was dat HODO vanaf augustus 1976 alleenheerser werd op het sportpark aan de Kerkhoflaan.
Een sportpark dat door de tomeloze inzet van de vele vrijwilligers in de loop der jaren uitgroeide tot een prachtige accommodatie waar menig vereniging jaloers op is. Denk alleen maar eens aan de twee tribunes, de realisatie van een eigen lichtinstallatie op het tweede veld, de diverse vergaderruimtes en de net opgeleverde omroepcabine.
HODO wordt al jaren geroemd om de geweldige inzet van haar vrijwilligers. Op de foto is men druk doende met de afrondingen van de MFR en de bestrating voor het clubhuis
Voorzitter Herman Okken samen met wijlen wethouder Huizing tijdens de opening van de multifunctionele ruimte (MFR).
Halverwege de jaren negentig zijn de verhoudingen in het dorp aardig hersteld. Van de haat en nijd tussen de zaterdag en zondagvereniging is weinig meer over. Iets wat in december 1996 blijkt als de besturen van s.v. HODO en v.v. Hollandscheveld rond de tafel gaan zitten om gezamenlijk de problematiek rond de beide jeugdafdelingen te bespreken. Beide verenigingen hebben te maken met een sterk teruglopend ledenaantal bij de jeugd. Zo kon HODO niet in alle categorieën een team op de been brengen. Iets waar Hollandscheveld in de toekomst waarschijnlijk ook mee te maken krijgt.
Het idee ontstaat om samen een jeugdafdeling te runnen. Ieder blijft lid van de eigen club, maar speelt zaterdags onder één vlag voor de gezamenlijke jeugdafdeling. Alles is vrij snel beklonken en na de ‘echtscheiding’ in 1961 is de jeugdafdeling in augustus 1997 weer één geheel. Vier jaar later kan geconcludeerd worden dat er een goede stap genomen is. HH’97 is dan ook niet meer weg te denken.
Ook in 1996 doet het damesvoetbal haar intrede bij HODO. Een aantal dames kwam eind 1995 met het verzoek om te mogen voetballen bij HODO. Ze hadden een lijst samengesteld met zestien namen van dames die graag een elftal wilden vormen. Aanvankelijk werd er een beetje sceptisch tegenaan gekeken. Het damesvoetbal zou immers wel eens een concurrent kunnen worden van de eigen handbalafdeling. Uiteindelijk ging de kogel door de kerk en werd er uiteindelijk onder leiding van Herman Koorman voor het eerst in de geschiedenis van HODO deelgenomen aan de damescompetitie. Anno 2001 zijn ook de dames een vast onderdeel geworden van de ‘HODO-familie’
