Jaap Prent groeide op in een huis tegenover de blikfabriek in Hoogeveen. Hij zag het levenslicht vlak voordat de oorlog eindigde. „Ik hoorde later toen er brandbommen op de blikfabriek vielen, mijn moeder mij meenam naar de wc om mij te beschermen”, zegt hij. Vanaf zijn negende woonde hij aan de Kanaalweg bij de brug op de kruising van de De Vos van Steenwijklaan en de Kanaalweg. „Mijn moeder was brugwachter. Ik hielp haar wel eens mee. De brug staat nu in Nieuweroord en ik draai de brug zo naar boven, ik kan het nog dromen.”
IJs tijdens strenge winters
Uit zijn jeugd kan hij zich nog herinneren dat er in strenge winters ijs lag in het kanaal. „Schippers maakten met hun boten het ijs kapot en wilden onder de brug door. Wij waren verplicht die open te doen. Het is vaak gebeurd dat jongelui stenen door het raam van een stuurhut gooiden.” Jaap kon goed leren, maar zag weinig in een lange schoolcarrièrere. „Een leraar zei tegen mij dat ik moest doorleren, ik zou de ulo gemakkelijk kunnen doen, maar ik had er geen zin in. Mijn vader startte in 1947 een schoonmaak[1]bedrijf en op mijn veertiende ben ik in de zaak begonnen.” Het begon met voornamelijk glazen wassen en schoorsteen vegen, maar daarna werd het zeer gespecialiseerd schoonmaakwerk bij bedrijven, zoals DOC. „Als ik alle wc-potten die we schoon hebben gemaakt, naast elkaar zou leggen, komen we tot Parijs”, lacht Jaap. „Op mijn 21e heb ik samen met mijn broer de zaak van mijn vader overgenomen.”
Ondernemerschap is veranderd
In het kantoor aan De Buitenvaart hangt een schilderij van vader Egbert, die in 1985 overleed, aan de muur. „Het schoonmaakwerk is niet meer te vergelijken met vroeger, de veiligheidseisen zijn bijvoorbeeld enorm. De machines zijn veel groter.” Jaap was 44 jaar directeur van het familiebedrijf en kijkt met plezier op die tijd terug. „Ik ben een jongen van de gestampte pot, ik kan goed praten. Je wordt niet geboren als een ondernemer, dat moet je leren. Het omgaan met klanten was mooi. Door de vele sociale contacten ken ik veel mensen. Vroeger had je met veel minder wetten te maken. Nu worden elk jaar de wetten veranderd, het is er daardoor niet leuker op geworden. Ik klaag niet hoor, ik heb het altijd goed gehad. Elf jaar geleden ben ik gestopt als directeur. Ik doe nu nog de pr, administratie en verkoop van machines.” Prent laat enkele oude stofzuigers zien en een houten trap van zeventig jaar oud. Ook toont hij een bedrijfslogo van lood uit 1947. Het schoonmaakbedrijf heeft veel met sport en sponsort Hoogeveense sportclubs. „Ik ben een liefhebber van sport. Ik gun iedere club succes, bij elke voetbalclub in de gemeente staat een bord van ons.”
Jaap doet vanaf zijn achtste jaar aan sport, hij volleybalt al meer dan zestig jaar. „Ik ben als 8-jarige begonnen bij Pegasus ’53. We trainden in de gymzaal aan de Trompstraat. Ik weet nog dat er oude kachels in de zaal stonden. Daarna ging ik bij het recreatieteam Wielewaal volleyballen. Sinds 1995 volleybal ik bij Hodo in Hollandscheveld, waar ik medeoprichter van ben. Het gaat nog goed, maar als ik de rollator langs het veld moet zetten, stop ik ermee. Ik vind wel dat je de humor er altijd in moet houden.” Naast volleybal houdt Jaap ook van voetbal. Hij voetbalde bij Hodo, was bestuurslid, maar was ook 35 jaar clubscheidsrechter en grensrechter. Als grensrechter herinnert hij zich een gebeurtenis, die hij niet zal vergeten. „Ik vlagde en stond een meter in het veld. Ik moest de vlag neerleggen. Ik heb toen een paar woorden gezegd, waardoor ik een jaar geschorst werd en ik kreeg een boete van 50 gulden. De tuchtcommissie seponeerde de schorsing, maar die 50 gulden heb ik nooit teruggekregen. Later toen ik scheidsrechter was, heb ik nooit een gele kaart gegeven. Ik wilde door dit voorval de KNVB niet spekken.” Prent maakt onderdeel uit van de commissie die het jubileumfeest van Hodo organiseert. „De club is van 1961 en bestaat dit jaar dus 60 jaar. Door corona vieren we het jubileum van de club, ons 35-jarig sponsorschap en het 75-jarig bestaan van het schoonmaakbedrijf, volgend jaar. Er is een receptie, een feestavond met artiesten en veel activiteiten voor de jeugd.”
Jaap en zijn vrouw houden van reizen. Met de camper hebben ze al veel landen bezocht, zoals Oostenrijk, Hongarije, Zweden, Noorwegen, Mexico en Duitsland. „We hebben ook elf reizen gemaakt met een cruiseschip. Mijn wens is ooit nog eens met een cruise door het Panamakaaal te varen. Met onze camper reizen is mijn lust en mijn leven. Door corona is daar de laatste jaren niets van gekomen.” Hij werd zelf getroffen door een lichte vorm van corona. „Ik ben een paar weken in quarantaine geweest. Ik heb er nog steeds naweeën van. De reuk en de smaak heb ik nog niet terug, ook mijn conditie is nog niet optimaal.” Prent woont zijn hele leven al in Hoogeveen, maar heeft ook veel affiniteit met Hollandscheveld. „Mijn vrouw komt uit Hollandscheveld. Het is het mooiste dorp van de gemeente Hoogeveen. Ik ken daar veel mensen, het is vriendelijk volk. Alle dorpen zien er prachtig uit en zijn om door een ringetje te halen. Ook de sportaccommodaties zien er goed uit, de accommodatie van Hodo is hoofdklassewaardig. Hodo is een mooie familievereniging. Er is veel door vrijwilligers voor elkaar gemaakt. Toen ik de gouden speld van de club kreeg vanwege mijn benoeming tot erelid, deed me dat erg veel. Dat doet me meer dan een koninklijke onderscheiding als ik die zou krijgen.” Jaap komt uit een gezin van negen kinderen. „Ik ben als enige overgebleven. Ze hebben allemaal geholpen in de zaak. Mijn vrouw en ik hebben twee kinderen en twee kleinkinderen, dat vergoedt heel veel.”
